 پرنده مهاجر ...
ای پرنده مهاجر سفرت سلامت اما به کجامیری عزیزم قفسه تموم دنیا روی شاخه های دوری چه خوشی داره صبوری وقتی خورشیدی نباشه تا همیشه سوت و کوری میگذره روزای عمرت توی جاده های خلوت تا بخوای بر گردی خونه گم میشی تو باغ غربت واسه ما فرقی نداره هر جا باشیم شب نشینیم دلخوشیم به این که شاید سحرو یه روز ببینیم آخرش یه روزی هجرت در خونتو میکوبه تازه اون لحظه میفهمی همه آسمون غروبه |
امشب قفسی میسازم
با تاروپودی ازتنهایی و دلتنگی درو دیوارش را آراسته می سازم با همه تاریکی وبی همزبانی این قفس را می آویزم کنج اتاقی که پراز سکوت زندگی است این قفس اما چیزی کم دارد.آری...پرنده ای کم دارد! از آسمان گرفته خیالم پرنده ای را اسیر این قفس خود ساخته میسازم اما وقتی که چشمان خیسم به چشمان غمزده صیدم افتاد می بینم این پرنده در ته چشمانش غمی نهفته دارد نیدانم...غم اسارت است یا غم سکوت. امانه... خوب که فکر می کنم می بینم هم غم اسارت است هم غم سکوت میدانم اسارت و سکوت پرنده ختم میشود به حسرت پرواز و سر دادن آواز با دستی بی رمق میله های این قفس را در هم می شکنم هر چند به سختی ساخته بودمش! تا پرنده خیالم بال گشاید آوازی سر دهد من اما میدانستم هرگز صیاد خوبی نخواهم شد آری... هرگز صیاد خوبی نخواهم شد نوشته شده توسط : پرنده مهاجر ...| سه شنبه 88 بهمن 27 | ساعت 9:36 عصر | +
All Right Reserved By Aguafish.Parsiblog.Com کپی برداری از مطالب وبلاگ فقط با ذکر منبع مجاز است |
|
