 پرنده مهاجر ...
ای پرنده مهاجر سفرت سلامت اما به کجامیری عزیزم قفسه تموم دنیا روی شاخه های دوری چه خوشی داره صبوری وقتی خورشیدی نباشه تا همیشه سوت و کوری میگذره روزای عمرت توی جاده های خلوت تا بخوای بر گردی خونه گم میشی تو باغ غربت واسه ما فرقی نداره هر جا باشیم شب نشینیم دلخوشیم به این که شاید سحرو یه روز ببینیم آخرش یه روزی هجرت در خونتو میکوبه تازه اون لحظه میفهمی همه آسمون غروبه |
درون کوچه‌ء قلبم چه غمگینانه می‌پیچد صدای تو که می‌گفتی به جز تو دل نمی‌بندم فریب وعده‌هایت را ندانستم ولی اکنون به یاد وعده‌های تو میان گریه می‌خندم برو دیگر که دل از غم رها کردم خداحافظ که دیگر بر نمی‌گردم تو بودی آسمان من، غمت همسایه‌ی قلبم ولی خورشید چشم تو به بام دیگری سرزد قسم بر سوز ناله‌هایم تو را دیگر نمی‌خواهم که از بام دو چشم تو پرستوی دلم پر زد در آن غمگین غروب سرد، تو از شهرم سفر کردی نگاهم در افق‌ها ماند و من از افسوس می‌خواندم شیار گونه‌هایم را گل اشکم نوازش کرد و من از تو جدا ماندم ولی ای کاش می‌مردم برو دیگر که دل از غم رها کردم خداحافظ که دیگر برنمی‌گردم برنمی‌گردم  نوشته شده توسط : پرنده مهاجر ...| شنبه 88 اسفند 1 | ساعت 2:51 عصر | +
All Right Reserved By Aguafish.Parsiblog.Com کپی برداری از مطالب وبلاگ فقط با ذکر منبع مجاز است |
|
