 پرنده مهاجر ...
ای پرنده مهاجر سفرت سلامت اما به کجامیری عزیزم قفسه تموم دنیا روی شاخه های دوری چه خوشی داره صبوری وقتی خورشیدی نباشه تا همیشه سوت و کوری میگذره روزای عمرت توی جاده های خلوت تا بخوای بر گردی خونه گم میشی تو باغ غربت واسه ما فرقی نداره هر جا باشیم شب نشینیم دلخوشیم به این که شاید سحرو یه روز ببینیم آخرش یه روزی هجرت در خونتو میکوبه تازه اون لحظه میفهمی همه آسمون غروبه |
چرا دنیا؟ چرا دنیا؟ منو میخوای تک و تنها همش هم گریه ی بارون شدم همسایه ابرا دلم غمگین غمگین است غروبای غم انگیزه چرا باید بشم خیره به اشکایی که می ریزه؟ منو دادی به دستای شبای سرد تنهایی چرا رحمی تو قلبت نیست آخه دنیا چه دنیایی چرا هیچکی نمیدونه چه بغضی توی شبهامه چه زخمایی ازت دنیا رفیق قلب تنهامه بگو بگو که آره هر شب یه روزی داره اونکه منو برده از یاد برمیگرده دوباره نوشته شده توسط : پرنده مهاجر ...| سه شنبه 89 تیر 22 | ساعت 3:30 عصر | +
All Right Reserved By Aguafish.Parsiblog.Com کپی برداری از مطالب وبلاگ فقط با ذکر منبع مجاز است |
|
